Bir Hafta ve Bir haftasonu daha bitti...


Bir haftasonu tatilini daha yaşlı gözlerle uğurladık ve pazartesi sabahı işe geldik. Metanetimizi koruyup bu haftayı da atlatmamız lazım :) Bu arada ben de 31. haftayı bitirmek üzereyim, 30+5 günlük oldum. Hiçbir montun, paltonun önü kapanmıyor. Bir göbek var ki bende, benden ileri :) Gün içinde çabuk yoruluyorum, midemde yangınlar var ve geceleri mutlaka bir iki defa uyanıyorum. Yemeklerden sonra çarpıntı oluyor ve genel olarak zor nefes alıyorum. Son zamanlarda olağan şeylermiş. En son kontrolde doktor doğum şekliyle ilgili bir şey söylemedi. 38. haftada belli olacakmış. Bekleyeceğiz...

Gelelim hafta sonuna...Bu cumartesi çalışmadım ve iki gün üstüste kahvaltı yapabilmenin mutluluğunu yaşadık. Önceki aylarda olmayan aşermeler tüm hızıyla başladı. Durduk yere aklıma birşey geliyor ve acayip canım istiyor. Mesela haftalardır sucuk ekmek hayaliyle yaşıyordum. Ama salam-sosis-sucuk yenmez diye Serhan bana aylardır pizza bile yedirmiyordu. Son kontrolde doktora sorduk piştikten sonra hepsini yiyebilir dedi. Bende bir mutluluk bir mutluluk, gören de hamilelikten önce kangal kangal sucuk yiyordum sanır. Halbuki bizim eve şarküteri namına hemen hemen hiçbir şey girmez. Neyse işte soframızı hazırladım, çayımızı demledim...



Sonra...sucukları dilimledim, tavada alt üst güzelce pişirdim...ekmeğin arasına koyup yerken mutluluktan ağlayacaktım :) Şaka gibi yaa sucuğa aşerdim kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi...neyse ki yedim de kurtuldum bu dertten yoksa aklımdan çıkmayacaktı :) Tabi bir de pazar günü sabahın köründe çikolatalı pasta olayım var. Serhan hemen almış gelmiş Allah razı olsun, gözümü açar açmaz ondan yedim, yine nirvanaya ulaştım :)


İşte böyle kah midem yanarak, kah aşermelerle geçiyor günler. Hormonların etkisiyle duygusallık had safhada. İbo ile Güllüşah filminde bile ağlayabilirim, o derece...Bir de saçma sapan şeylere dakikalarca gülüyorum. Hani bi karikatür vardı ya "tam aydınlanıcam bi gülme geliyo" diye işte o durumdayım. Akşam yetenek sizsiniz de bir çocuk çıktı garip garip danseden, onu seyrederken gülmekten neredeyse nefessiz kalacaktım :) Resmen gülmekten ölecektim yani :) Eminim ki ilerde bir gün, hamilelikten sonra çıksa yine tebessüm bile etmem, ama bu dönemde insanın espri ve komedi anlayışı komple değişiyormuş onu da gördüm yaşadım :) Hafta sonu anektodlarımız böyle. Hepinize güzel bir hafta diliyorum. Bu hafta yazacağım epey şey var. Şimdilik hoşçakalınnnn :)



4 yorum:

  1. Onca zaman yemeyince ne tatlı gelmiştir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hem de nasıl o an nasıl mutlu oldum anlatamam 😊

      Sil
  2. çok tatlı bir görüntüdesin ebru
    hamilelik sana çok yakışmış:)))
    sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim bunu duymak çok güzel 😘

      Sil

Yorumlarınızı benimle paylaşmak ister misiniz?

Blogger tarafından desteklenmektedir.