Bir de dilimlenmiş ekmeğin üzerine peynir, biraz da zeytinyağı gezdirip fırına atınca da harika oluyor, öyle de yaptım.

Aslında üstü hafif kızarınca alınırsa daha iyi olur. O zaman tarifteki italyan pidesine tam benzer. Ama böyle de harika olmuştu ve yiyenlerin hepsi çok beğendi.

Malzemeler:

3 su bardağı un

1 su bardağı su (oda sıcaklığında)

3/4 tatlı kaşığı tuz

1 tatlı kaşığı Pakmaya (kuru)

3 yemek kaşığı oda sıcaklığında süt

3-4 yemek kaşığı zeytinyağı

Üzeri için deniz tuzu, fesleğen, 1 yemek kaşığı zeytinyağı

Önce unu, tuzu ve kuru mayayı yoğurma kabında karıştıralım. Sonra su, zeytinyağı ve sütü ekleyip on dakika yoğuralım. Üstünü kapatıp ılık bir yerde 1-2 saat kadar mayalanmaya bırakalım. Normal şartlar altına hamur iki katına çıkacaktır. Kabaran hamuru hafif unlayarak oval yada dikdörtgen şekil vererek tepsiye yayalım. 30 dakika da tepsi de bırakalım tekrar kabarsın. En son üzerine parmaklarımızla bastırıp oyuklar açalım. Zeytinyağı, fesleğen ve deniz tuzunu üzerine gezdirelim. 230 derecede üstü kızarana dek pişirelim.230 derece benim fırın için biraz yüksek geldi, bir daha ki sefere 210 da pişireceğim. Bir de evde fesleğen yoktu kekik serptim. O da güzel oldu. Çok fazla bekletmeyin fırında, zaten ince hamur olduğu için çabuk pişiyor, öyle fırında bırakıp başka işlere dalmayın :) 

  

Gönül isterdi ki şöyle açık havada güneş ışığında mutlu mesut pozlar vereyim de püsküllü ceketimden öyle bahsedeyim. Ama ne yazık ki artık içeride çekilen fotoğrafla dışarda çekilenin pek bi farkı yok gibi. Hava sabahtan beri kapalı ve yağmurlu. Ama mutsuz değilim, hep yaz olacak değildi ya, şikayet etmek istemiyorum her mevsimin tadını çıkaracağım :) 

Ceketim Sheinside, beğenenler incelemek isteyenler buradan bakabilir. Tshirtüm ise zamanın birinde Dresslily den istediğim sonra da unuttuğum, gelince şaşırdığım bir parça. O kadar geciktirdiler yani, düşünün :) Ben Sheinside siparişlerimden alışkınım 10-12 günde gelmesine, o yüzden bu tshirtü unutmuş gitmişim. Boynumdaki fularım, (buna fular denmiyor aslında di mi) Mardin gezisinde eşime hediye edilmişti hemen el koydum :) Böylece en sevdiğim ikiliyi, siyah beyazı sonuna kadar kullandım :)

Bugün için şükürler olsun, herkese önce sağlık diliyorum. Ayaktaysanız, sağlıklıysanız herşeyi yaparsınız çünkü, gerisi kendiliğinden gelir. Bu arada Evrenden Torpilim Var kitabını okudunuz mu bilmiyorum, olumlama ve çekim yasasıyla ilgili başka kitaplar da okudum ama bunu daha çok sevdim. Önceden çok duymuş ama ilgilenmemiştim. Tesadüfen karşıma çıktı, demek ki şimdi okumam gerekiyormuş. Çok hoşuma gitti, tavsiye ediyorum. 

Görüşene kadar hoşçakalın :)

Kot ceketleri seviyorum. Herşeyle uyuyor çünkü. Sheinside dan son siparişimde üç tane mont istemiştim hatırlarsanız, biri buydu. 

Bu arada saçlarım harika değil mi :) Evden çıkarken böyle değildi, alışverişde bir tane birşey denedim, bu hale gelmiş, ne yapalım, kader :)

Ceketin detaylı fotoları, ilgilenenler için linki işte burada. 

Geçen bayram öncesi Pakmaya'dan bir paket gelmişti. İçinde pudingten, kakaoya, pirinç ununa kadar bir sürü ürün vardı. Tabii ki mayada göndermişler. Pazar günü canım hamur yoğurmak istedi, ekmek yapmaya karar verdim :)  Evde ekmeğimi kendim yapma fikri hep vardı ama nedense mayalı hamur deyince hep poğaça yaptım hiç ekmek denememiştim. Bu ilk oldu, çok hoşumuza gitti.

Pakmayanın kuru mayası ile hamurumu mayaladım. sonra küçük, minik, mis kokulu ekmekler yaptım. Öyle lezzetli oldu ki, zamanım oldukça hep kendim yaparım artık yani, o derece.

Malzemeler:

1,5 su bardağı ılık süt

1 paket Pakmaya (instant kuru)

2 çay kaşığı tuz

2 tatlı kaşığı toz şeker

Un (yaklaşık 3-3,5 bardak)

Yapılışı gayet basit. Yoğurma kabına Pakmaya, tuz ve şekeri koyup üzerine ılık sütü ekleyip iyice karıştırın. Daha sonra yavaş yavaş un ilave ederek yoğurmaya başlayın. Elimizde toparlanana kadar un ilavesiyle yoğurmaya devam edin. Yoğurma işlemi bitip hamur yuvarlak hale gelince üstünü streç film ile kapatıp ılık bir yerde 30-40 dakika mayalanmaya bırakın. Bu süre sonunda hemen hemen iki katı olacak şekilde kabaracaktır. Hamuru alıp tekrar yoğurun ve eğer benim gibi küçük ekmekler yapacaksanız parçalara ayırıp tekrar üstünü kapatıp 10 dk daha bekletin. Süre sonunda unlanmış tezgahta elinizle şekil vererek tepsiye dizin. Şeklini benim gibi yuvarlak yada uzun baget şeklinde yapabilirsiniz. Pişmeden önce tepside 5-10 dakika daha beklerse bir miktar daha kabaracaktır. Fırına atmadan son olarak üzerlerine keskin bıçakla kesik atabilirsiniz. 220 derecelik fırında üstü, yanları kızarana kadar pişirin, bu da yaklaşık 15 dk kadar sürüyor. Fırnının içine ısıya dayanıklı bir kabın içinde su koyarsanız ekmeğinizin kurumasını da önlemiş olursunuz. Sonrada artık sandviç mi yaparsınız, bir tabak çorbanın yanında mı yersiniz bilmem :) Bu ölçülerle hamburger ekmeği büyüklüğünde 8 adet minik ekmek çıktı. Ben bir daha ki seferde iki katı yapıp piştikten sonra dondurucuya atmayı düşünüyorum.  Çok zahmetli birşey değil, canınız evde ekmek istediği bir gün deneyin, seveceksiniz :)

Eskiye rağbet olsa bit pazarına nur yağardı diye bir laf var ya, şimdi tam da o durumdayız. Eski olmasada eski/vintage görünümlü objelere rağbet büyük. Bizimki eski sehpadan, yeni ancak yine eski görünümlü sehpa yapma desek daha doğru olur :) 

Bunun için eski, mümkünse hurda bir sehpaya ihtiyaç var. Hani bir şeye benzemezse kaldırıp atsanda üzülmeyeceğin tür birşey. Gerçi olmazsa bir daha boyarsın, yine atmazsın. Malum bu eskileri de bulmak kolay değil. Eski evlerde ince bacaklı zigonlar var mesela, kullanılmayan böyle bir şey bulabilrseniz harika olur. Onun dışında lazım olan malzemeler; zımpara, ahşap boyası, akrilik boya ve mat sprey vernik. Sonrası biraz doğaçlama, biraz deneme yanılma sanırım. Biz nasıl yaptık? Üstünü kare kare çizip karelerin içini rengarenk boyadık. Sonra renklerin tonu gözümüze biraz fazla canlı, daha doğrusu cart görününce ıslak bezle fazlasını aldık. Böylelikle o soluk renklere kavuştuk. En baştan soft renklere boyarsanız bu adıma gerek kalmaz. Renkleri ve şekli tamamen kendiniz içinizden ne geçiyorsa hoşunuza ne gidiyorsa öyle yapabilirsiniz. Bir de kareleri belirgin olsun diye Tchibo dan aldığımız ahşap yakma aletiyle çizgilerin üstünden geçtik.  Bu alet yoksa koyu renk boyayla karelerin üstünden gidebilirsiniz benzer efekti verecektir. En son kuruduktan sonra zımparayla üstünden hafif hafif geçerek eskitmesini de yaptık. Bu işlem de tamamlanınca üste mat sprey vernik sıkarak sehpamızı tamamladık. 

Hmm valla güzel olmuş, mağazada görsem alır evime koyarım :)

Amaç hem eskilerden yeni birşey yaratmak, hem zevk alacağın şeyle uğraşmak. E sonunda bir de kullanılacak bir şey çıkarsa ortaya en tatlı mutluluk...

Kebap diye ölüp bitmeyen, seçme şansım olunca hamburger, deniz ürünleri, uzakdoğu yemeklerinden yana hakkını kullanan ben, proteinden eksik kalmama adına kırmızı etlere doğru hafif manevra yapmış durumdayım. Geçenlerde daha önce gitmediğim bir yere gittik. Elçin'in keşfi onun davetiyle biz de gittik ve Abuzer'in değişik sunumuyla yumuşacık şiş kebabını çok beğendik. Burası ufak masalardan oluşuyor, gidince hemen kalın bir kağıt seriyorlar masanın büyüklüğünde. Sonra yeşillikler, domates, salata ve etsiz çiğköfte geliyor. Bunları masanın üstüne tabaksız şekilde seriyorlar. Servis tabağı da verilmiyor. İçecek olarak ayran istedik bol köpüklü güzel bir ayran geldi.

Etsiz çiğköfteleri çok lezzetliydi, bir porsiyon daha sırf kendim için isteyebilirdim, o kadar çok sevdim. 

Onun arkasından tabak altı lahmacun ve içli köfte geldi. Lahmacun fena değil ancak içli köfte için aynı şeyi söyleyemem, belki o güne has birşeydi bilmiyorum.

Ancaaakk, bunlardan sonra masanın ortasına ince lavaşlarla servis edilen şiş kebaplar gelince, benim kırmızı eti sevmem filan demelerim lafta kaldı. İri iri doğranmış yumuşacık, ağızda dağılan mis gibi bir şiş kebaptı bu. 

Çok sevdim. Adana kebabı için de iyi dediler bilmiyorum, denemek lazım.

Yanında da garnitür olarak közlenmiş biber, domates ve soğan geldi. Tam bir kebap ziyafeti oldu. Daha iyisini yemedim diyemem ama burayı da arada gidilecekler listemize aldım. Tabaksız ve ortaya gelen, genelde elle yenilen, on parmağın işin içine girdiği bu leziz yemek çok hoşumuza gitti. 

Yeri nerde derseniz, ki belki siz keşfedeli yüzyıl olmuştur :) olabilir. Yine de bilmeyenlere söyleyeyim, Kızılay'da İzmir caddesinde. Yan yana orta büyüklükte iki dükkan var aynı isimde, biz bahçesi alt katta olan Abuzer'de yedik. İşte böyle, ilgisini çeken bir denesin.

Bugün itibariyle yaz resmen bitmiştir. Haa Eylül boyunca yine sıcak havalar olacaktır, yazlıklar hemen kalkmayacaktır ama, öyle veya böyle sonbahar gelmiştir. Edebimizle kabullenip önümüzdeki günlere bakmak lazım. Bizde sabah Serhanla konuştuk mızmızlanmamaya, Eylül ayını da sevmeye karar verdik :) Kendisine bir şans tanıyoruz bu sene...Hafta sonu yine evde olduğumuz tüm süre boyunca balkonu en efektif şekilde kullandık. Ne de olsa son günler. Sabah kahvaltısı balkonda yapıldı, tüm yaz olduğu gibi. Sonra dışarı çıkıldı, eve gelince ilk iş yine balkona kurulup geç saate kadar kalındı. 

Bu kırmızı domatesleri uzun bir süre bulamayacağız değil mi? Domates konservesi zamanı geldi, ama kim, ne zaman ve nasıl yapacak?..Belli değil.

Eylül şerefine bir bardak açık tarçınlı çayımı içiyorum. (Bardaklar LAV ın cupcakeli serisi.)