Hamilelikte 30. hafta ve buraya kadar kısa bir özet


Yazmadım yazmadım şimdi birikenleri bir solukta sizlerle paylaşacağım. Bebek haberini aldığımız Nisan ayından beri hayatımız kimi zaman acı kimi zaman tatlı sürprizlerle ve daha şimdiden değişerek ilerliyor. Bebek isteyen her çift gibi mutlulukla ve heyecanla karşıladığımız hamileliğim mutluluğu ve stresi bir arada yaşatarak devam etti ve öyle böyle derken 30. haftaya geldik çok şükür. Size de kısa kısa anlatmak istedim, belki içinizde anne adayları vardır başkaları neler yaşıyor diye merak eden. Ya da hamile olmayıp da hamilelik süreci nedir ne değildir merak eden vardır. Ne bileyim işte her halükarda okuyacak birileri vardır diye düşünüyorum:) Haydi hazırsanız başlıyorum...

Hamile miyim değil miyim? Gebelik testi yapılır ve o dualarla geçen bekleme süreci başlar...Telefonda doktorun neşeli ses tonu ve tebriklerini dinlerken artık yerde değil göktesindir, belki daha da başka bir yerde. Daha doğrusu ne yerde, ne gökte o kadar sevinirsin yani :) Bilmem ne hormonu şu kadar çıktı,   2 gün sonra tekrar test yapacağız değerlerin ikiye katlanması gerekiyor cümlesini duymazsın bile. Sonrasında eşine söylerken ayrı ağlarsın, kardeşine söylerken ayrı, annene söylerken ayrı...eveeet işte oldu, parendeler atmak, önüne gelene anlatmak istersin ama allahtan kendini tutarsın. Dur bakalım ilk üç ay bir geçsin der susarsın.
Allah benim de anne olmamı istiyor, minik bir hücre kanımdan canımdan beslenmeye başlıyor, yaşasınnnn!...

İlk haftalar yorgunluk, halsizlik, bulantı, şişkinlik ve tedirginlikle geçti. Buna rağmen o kadar mutluydum ki tüm olumsuzlukları görmezden gelebilirdim ve öyle de yaptım. İşime gittim, çalıştım, tatil yaptım, yediğim içtiğime dikkat ettim, tatlı hayaller kurdum, karnımı yokladım durdum, kendi marul göbeğimden başka bir şey yoktu :) Her şey ne güzeldi...Taa ki 10. haftaya kadar. Hayatımda en panik olduğum anlardan biriydi belki en kötüsüydü, (Allah beterinden korusun), her şey gayet yolunda giderken, keyifli bir akşam yemeğinden sonra oturmuş eşimle sohbet ederken tuvalete gitme isteği ve...korkunç bir kanama...sonrası tam bir kabus...korku, üzüntü, panik, kaybetme duygusu, ne olduğunu bilmeme hali ve feryat figan ağlayan ben...Serhan doktoru aradı, doktorum hiç kıpırdamadan yatmamı söyledi bir de iğne vuruldu düşüğü önleyen. Sonra ki üç hafta tuvalet hariç kalkmadan yatakta geçecek günler başladı. İlk üç günün sonunda doktora gittik muayene öncesi korkudan ölecektim, ya bebek gittiyse? hayal kırıklığına uğramak istemiyorum...Allah'a şükür ki ekranda minicik bir kese ve güm güm atan kalbini duyunca bu defa sevinçten ağlamaya başladım. İşte yaramaz burada dedi doktor. Minik koala yapışmış oraya duruyordu :) Madem öyle niye bizi bu kadar korkutmuştu...Serhan da çok sevindi. Evet orada duruyordu ama kanama alanı varmış ve benim mutlaka yatıp dinlenmem gerekiyormuş. İşte o günden sonra üç hafta yattım. Bir sonraki muayenede yine endişeli bir bekleyiş ve doktorun her şey normal görünüyor demesi üzerine rahatlama ve işe dönüş...İşte bu arada yaşadıklarımı  kimse yaşamasın mümkünse, çok zor.

Geldik ikinci 3 aylık döneme. Bu arada mide bulantısı azalarak bitti, ayaklarımda ve bileklerimde şişlikler başladı. 4 ve 5 ay arasında bir anda beş kilo almam üzerine doktor diyet listesi verdi hem de 1600 kalorilik. O nasıl bir listedir yahu, normal zamanda doymam 1600 kalori ile şimdi nasıl olacak?  diye düşündüm. Ayrıca birden kilo alışımı diyabet olabilir diye düşünüp şeker yükleme testini 2-3 hafta öne çekti doktorum, neyse ki temiz çıktı. Ondan öce 2 li test yapıldı ve sonucu 1/170 yani riskli grupta çıkınca amniyo sentez yapılacak dedi. İyice moralim bozuldu. O koca iğneyi karnıma sokturmak istemiyordum. Hem korkuyordum hem de riskleri vardı az da olsa. Günler geçerken kafam hep bu amniyo meselesindeydi. İnternetten araştırdım ve amniyo testin yerine geçen Harmony test diye bir test daha olduğunu, sadece anneden kan alınarak yapıldığını,  ve doğruluk payının da %99 olduğunu öğrendim. Bu test için kan örneği Amerika ya gidiyor ve sonuç üç hafta içinde geliyormuş. Bunu düşünürken 3 lü test zamanı geldi, onun sonucu iyi çıktı ama biz yine de doktorun da onayıyla Harmony test yaptırdık, sonucu beklemeye başladık. O da yetmedi doktorum detaylı ultrason için Eyüp Ekici adlı doktora yönlendirdi ki kendisini tanımayan hamile yokmuş meğer, adam konusunda aşmış bir doktor ve herkesin yolu Kızılay daki o muayenehaneden geçiyormuş, biz de randevuyu aldık gittik. Doktorun ofisi 80 li yıllardan fırlamış gibi, bekleme odasındaki dergilerden biri 97 yılına aitti. Ama salon dolu, başka illerden gelenler de var, muayene ortalama 10 dk sürüyor ve ücret 350 tl. Parasında değilim helali hoş olsun, ama kendisine bir iki tane yeni dergi hediye edeceğim (hiç değilse 2000 lere ait birşey olsun) hele bir doğurayım da :) Neyse girdik eşim, kardeşim ve ben. Eyüp bey önce bebeğe bir göz attı ultrasonda sonra esprili bir şekilde sohbete başladı anladım ki bebek iyi :) Cinsiyeti de o söyledi. Bebeğe 10 üzerinden 9 puan veririm dedi, kalan bir puan için siz o Harmony testi de yaptırın dedi. Buradan çıkarken yine sevinç göz yaşları, hatıra çekimleri ve telefon trafiği...Ama sırada kan testinin sonucu var tabi. O gelince tam rahatlayacağız. 
Biz yazlıktayken yani kanı vermemden 3 hafta sonra Harmony test sonucu da temiz çıkınca bir oh daha çektik. Hamileliğin engebeli yollarında bir engeli daha aşmıştık. Hem de şu sevimsiz ve korkutucu amniyo testi yaptırmak zorunda kalmamıştım, bebeğin sağlıklı olmasından sonra en çok ona seviniyordum. Bu arada hamileliğimde 5. ayın sonuna gelmiştik, hareketlerini hissetmeye başlamıştım. İlk başlarda minik kelebek kanadı gibi birşeyler hissettim.

6. ayda yavaş yavaş hazırlıklara başladık. Kıyafetti, emzik, biberon, hastane takımları filan derken işin içine girdik. Bebek hareketleri artık daha net ve ben yavaş yavaş ağırlaşmaya başladım.
Bundan sonrasında mide yanmaları, hazımsızlık ve şişkinlik özellikle yemeklerden sonraki rahatsızlıklar rutin hale geldi. Midem cayır cayır yanıyor, doktor rennie duo şurup verdi, o olmasa biterim zaten. Az ve sık yemem gerekiyormuş, bir de yemekten sonra uzanma dedi ama ben çalışıyorum zaten öyle bir lüksüm yok. Çok yediğimde yok zaten, hamilelikten öncesine göre daha az yiyorum bile diyebilirim.

7. aya girdiğimde karnım yukarıda gördüğünüz hale geldi. Bacaklarım ve kollarımda öyle farkedilir bir kilo artışı yok gibi. Etraftan aldığım tepkilerde karnım hariç kilo almadığım yönünde. Amma velakin gerçek şu ki 11 kilo aldım :) Oysa doktorum tüm hamilelik için 10 kilo limit vermişti bana. Valla kusura bakmasın Ebru Şallı değilim, elimden bu geliyor. Yalnız karnım normale göre biraz büyük galiba, benle aynı olanların karnına bakınca öyle anlıyorum. Neyse boşver bu da böyle olsun :) Bir de millet ne acaip , karnıma bakıp cinsiyet tahmini yapanlar, bebeğin saçı çıktığından miden yanıyor diyenler, sormadığım halde türlü türlü akıllar verenler, uzanıp karnıma elleyenler... Sanırsın ki herkes uzman, herkes bilirkişi. Memleketimin insanı böyle işte. Ne desek boş. Ha bu arada tüm tahminler yanlış çıktı bu zamana kadar. Sivri karın erkek dediler, çirkinleşmedin kız olsa çirkinleşirdin dediler, öyle böyle dediler hepsi yanlış çıktı :) Size de böyle şeyler söyleyenlere he deyip geçin, ciddiye alınacak durum yok.

Şimdi yedi buçuk aylık olduk, son günlerin modası yorgunluk ve uyku hali. Halsizlik had safhada. Sabah kalkıp işe geliyorum, akşamları eve ya da annemlere yemeğe. Hafta sonuna kadar böyle geçiyor. Hafta sonunda da en çok bir saat ayakta kalıyorum sonra yorgunluk basıyor. Geceleri bir iki defa uyanıyorum tuvalet için. sonrasında bölük pörçük uyuyorum. Şimdi evde olsam tek yapacağım şey devrilip uyumak, ama değilim. Ekmek parası derdi ne yapalım :)

İşte geçen yedi ayın kısa özeti böyle. Bu hamilelik işi hem çok güzel hem de zormuş onu anladım. En güzel yanı ise artık iyice kuvvetle gelen kallavi tekmeler :) Orda bi minik koala var ve büyüyor şaka gibi :) ama doğru. Özellikle akşamları ben uzanıp dinlenirken akrobatik hareketler yapıyor. Şimdi bir de hıçkırık başladı. Yani hıçkırık olduğunu düşünüyorum. Başladığında 2-3 dakika sürüyor sonra bitiyor. Allaha şükür bugünleri gördük, şimdi tek duam sağlıkla kucağımıza almak...Sıradaki yazılarım haliyle bebek, hastane hazırlığı, hamilelik ve annelikle ilgili olacak şimdiden söyleyeyim :) Çünkü bu ara hayatım bundan ibaret. Herkese bol öpücükler, zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkürler, şimdilik hoşçakalınnn...



26 yorum:

  1. Allah tamamına erdirsin

    YanıtlaSil
  2. Allah güç, sabır , sağlık versin :)

    YanıtlaSil
  3. Ne güzel bir haber bu!
    Sağlıkla gelsin dünyamıza güzel yazılar ile,,
    Tebrikler,

    YanıtlaSil
  4. Ayy bir solukta okudum :) Çok sevindim üzücü günlerin geçtiğine. Allah sağlıklı bir evlat versin. Her anınızı dolu dolu yaşayın bebişle birlikte ;)

    YanıtlaSil
  5. Gozlerim dolu dolu okudum. Allah sağlıkla büyutmek nasip etsin. Güzel haberleere devam böyle :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel haber vermek de okumak da ne güzel değil mi? İnşallah hep güzel şeyler paylaşırız :)

      Sil
  6. Allah sağlık versin ikinizede. Kucağına alınca bebişini bütün sıkıntılarını unutacaksın. Küçük mucizenle maceralarınızı bekliyor olacağız burada.

    YanıtlaSil
  7. Harikaa
    Allah tamamına erdirsin
    tadını çıkar canım
    harika bir duygu
    maşallah nazar değmesin
    sevgiler

    YanıtlaSil
  8. hepsi geride kalsın ,küçük hanım sağlıkla doğsun canım .Tekrar tebrikler, maaşallah

    YanıtlaSil
  9. Sağlıkla kucağınıza alırsınız umarım. Hamilelik ayrı bir dönem, bebeğiniz olduktan sonra da bambaşka bir dönem sizi bekliyor...

    YanıtlaSil
  10. Sağlıkla alın bebeğinizi kucağınıza inşallah...

    YanıtlaSil
  11. Günaydın Ebru ben Gülperi, canım gerçekten zor günler atlatmışsın, çok geçmiş olsun seni çok iyi anlıyorum canım ama buda nazarı olsun geçsin çok şükür iyisin şimdi önemli olan da bu zaten değil mi?.. Çok sevindim seni böyle görünce. Aynı anda bebeklerimize kavuşacağız inşallah kendine çok dikkat et ve bol bol dinlen canım öptüm......

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gülpericiğim buna şükür artık sağlıkla doğacağı günü bekliyoruz. Umarım her ikimizde en kolay şekilde atlatırız, öpüyorum çok :)

      Sil
  12. hamilelik annelik çok başka bi duygu kucağınıza alana kadar o kaybetme duygusu hiç bitmiycek kucağınıza aldıktan sonrada çok başka duygular olcak annelik çok büyük sorumlumluk çok güzel olduğu gibi çok zor bende 2 li testimi yaptırmıştım düzende sonucu aldım daha dra göstermeden kendim yorumladım yüksek risk diye algılamışım işteydim allahım nasıl ağlıyorum zorla susturdular soluğu drda aldım dr bişey yok desede mümkün değil anlamıyorum sonra neyse güvendim dr uma çok şükür sağlıklı doğum yaptım inşallah sizde sağlıkla kavuşursunuz meleğinize

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ay evet ya o ikili test sonucu bütün dünyamı yıkmıştı :( Allahtan geçti geride kaldı. İnşallah dediğiniz gibi sağlıkla gününde buluşuruz :) Çok teşekkürler...

      Sil
  13. Allah tamamına erdirsin, belki uykusuz ama kesinlikle güzel mis kokulu, bal kokulu günler seni bekliyor

    YanıtlaSil
  14. var ya nasıl sevindim nasıl mutlu oldm tebrik ederim canm

    YanıtlaSil

Yorumlarınızı benimle paylaşmak ister misiniz?

Blogger tarafından desteklenmektedir.