Dün Öykütoşum üç ayını bitirdi. (Maşallah) Bense hala ona bakıp anne olduğuma, onun benim kızım olduğuna, artık anne olduğuma inanamıyorum. Ne güzel bir duyguymuş meğer, bitmeyen, her gün katlanarak giden bir mutluluk...

Son zamanların değişiklikleri salya ve ağızdan baloncuk yapılarak çıkarılan tükürük. Bir de sesli gülmeye ve arada hafif çığlıklar atmaya başladı. Agu demeye başlayınca kendi adımı öğretmek için arada Ebru Ebru diyorum ve oda Ebru ya benzer bişey diyor ya da bana öyle geliyor :) Yani azmettim baba veya dededen  önce Ebru dedirteceğim ona :))) Onun dışında gündüz uykuları iyice azaldı ve hatta azalarak bitti :) Şimdi son bir haftadır taş çatlasa günde bir-iki saat gündüz uykusu var. Geceleri ise 3-5 nöbetleri dışında uyuyor. Geçen ayki kontrolde alt sınırın biraz üstünde çıktı kilo artışı. Günde 22 gram almış. Zaten öyle tombik bi bebek değil. Ama habire emiyor, bakalım bu ay ne çıkacak. Yeni yeni ellerini ağzına almaya başladı şapır şupur yalıyor bazen sesi başka odadan duyuluyor:) En çok kafama takılan ise yüzündeki kızarıklıklar ve pul pul döküntüler. Bakalım inşallah bu da geçer. 

Hafta içi genelde evde geçiyor hafta sonu ise Serhanla beraber çıkıyoruz. Bebekle çıkmak ise başlı başına bir organizasyon. Eskiden ahkam keserdim, ben bebeğe değil o bana ayak uyduracak, bebek var diye sosyal hayattan vazgeçmem, doğsun da hemen seyahate gidelim yok öyle yok böyle...Lakin öyle olmuyormuş, en azından bir süre daha böyle gidecek gibi görünüyor. Öyküyle bir yürüyüşe çıkmak bile başlı başına olay. Üstünü giydir, ne giyecek kaç kat giyecek karar ver, kendin emzirmeye uygun bişeyler giy, bebek çantasını hazırla, bezi, pamuğu, emziği, yedek elbiseleri toparla derken bazen daha çıkmadan yoruluyorum. Ama alışıyoruz yavaş yavaş. Alıştıkça da hazırlanma süresi ve telaşı azalıyor. İşte biz, böyle bir hazırlıktan sonra dışarı çıkmayı başarabilmiş halimiz:

Günaydın, yine yıldırım hızıyla geçen bir hafta sonunun ardından pazartesi sabahı oldu ve işe geldik. Zaman hızlı geçiyor onu anladık evet, ama mümkünse hızlı kısmı hafta içi yaşasak harika olacak. Pazar günü biraz gezme biraz alışverişle akşamı ettik. Tunalıya gittik, yorulunca Kuğulu Park'ta oturduk fıskiyelerin altında sırılsıklam olup çığlık çığlığa oynayan çocukları seyrettik. Çocuk olmak ne güzel :) Aynı şeye dakikalarca gülüp, eğlenebiliyorlar. Yalnız sırf çocuk eğlensin diye tepeden tırnağa ıslanmasına izin veren anne babaları da ayrı tebrik etmek istiyorum. Modern ebeveynlik diye buna derim :) Orda epey bir oyalandık, gerisi malum, yemek hazırlama, yeme, sofra telaşları...Öyle böyle derken ramazan ayının da bir haftası uçtu gitti. Tatil zamanı yaklaşıyor yavaş yavaş. Dünkü alışveriş turumuzdan bir parça ile haftayı açalım. H&M de Serhan'ın bulduğu mint yeşili kısa bluze bayıldım, hemen kaptım, zaten indirim var ve çok da güzel parçalar gördüm mutlaka bakın derim...

Bir şeyler daha aldım, onları da giydikçe paylaşırım. Sizin hafta sonunuz da iyi geçmiştir umarım. Çalışan, çalışmayan, emekli, evli, bekar, çoluk, çocuk hepinize, hepimize güzel bir hafta diliyorum, şimdilik hoşçakalınnnnnn :)

Hepinize günaydınlar, çalışanlara sendromsuz bir pazartesi olsun, herkese güzel bir hafta diliyorum. Yazın geç gelmesinden dolayı balkonumuza bir türlü çiçek alamamıştık. Dün fırsat bulduk gittik. Bu güzelim çiçeklere bakmaya doyamadım, hepsini almak istedim ancak neticede bir balkon ve üç beş saksımız olduğundan ona göre birşeyler aldım :) Ama hepsinde gözüm kaldı özellikle de ortancalarda...Daha önce denedim biliyorum ortancanın ömrü çok kısa oluyor o yüzden bi daha da almadım.

Ben yine petunya aldım (sağ taraftaki) bakımı kolay geliyor bir de devamlı çiçek açıyor.

Mağazadan alışverişsiz çıktık nasıl oldu bilmiyorum :) Acelemiz vardı ondan herhalde. Herşey çok güzeldi. Ben böyle oldum çocukların durumunu düşünmek istemiyorum. O mağazaya çocukla filan girilmez valla...Ankarada iseniz, Hello Kitty severseniz hemen gidin. Hepinizi öpüyorum iyi haftalar diliyorum, şimdilik hoşçakalın, bu post vesilesiyle içinizdeki çocuk yerinde mi bi bakın :)