Şarm El Şeyh otellerini incelerken Sheraton gibi büyük zincir otellerin de olduğunu gördük. Alternatif çoktu, biz hem güzel, hem plajı olan merkezi bir otel bakıyorduk. İber Hotel bu özelliklere sahipti. Bundan da öte otel yorumları çoğunlukla çok iyiydi. Giden hemen herkes memnun kalmış ve övgü dolu yorumlar yazmıştı. İnternet sayfasındaki fotoğraflar da hoşumuza gitti. Böylece konaklama yapacağımız otel belli oldu.

Yemeklerin güzelliği ise birçok kişinin yorumunda vardı. Mısıra giderken aklımıza takılan bi konu da Öykü için yeme içme olayı oldu. Ama Şarm El Şeyh de bu konuda hiçbir sıkıntı yaşamadık çünkü otel herşey dahil olduğu için dışarda yemek yemek zorunda kalmadık. Bu seyahate KAhire' yi ekleseydik tabi durum böyle olmayacaktı büyük ihtimal. 

Bir diğer hoş tarafıda genel müdürün Türk olması oldu. İbrahim Bey işini çok severek yapan bir otel müdürü, bunun yanında çok hoş sohbet ve kafa dengi biri. Kaldığımız sürece hemen her gün kendisiyle görüşüp mutlaka bir çay kahve içtik, sohbet ettik. Biz bir dost edindik diye düşünüyoruz o derece sevdik kendisini :) Otelin personeli de son derece dostane ve nazikti. Asık suratlı ve işini sevmeyen otel personeli insanı tatilden de otelden de soğutuyor. Burada çalışacak kişileri dikkatle seçmişler diye düşünüyorum.

Otelin kendine ait kum plajı var. Bizim için kum plaj deniz tatilinde önemli bir kriter. Çünkü Öykü kumda oynamayı seviyor her çocuk gibi. Hoş çocuğumuz olmadan öncede kum plaj tercih ederdik orası ayrı.

Otelin kayalık dekorlu şık bir havuzu da vardı ama böyle şahane bir deniz varken elbette havuza girmeyi düşünmedik bile. Bir poz vermeden olmazdı ama bu harika kayalıklar önünde :) 

Otelin yemekleri hemen her zevke hitap edebilecek şekilde pişirilmişti. Ne çok baharatlı, ne çok yağlı, ne tuzlu. Her gün büfede kırmızı et, beyaz et, balık çeşitleri mutlaka vardı. Onun yanında iki çeşit çorba, geniş bir zeytinyağlı salata ve tatlı büfesi mevcuttu. Yani tat olarak kendi ülkemizde bir otelde olandan çok daha farklı değildi. Beklediğimizden daha leziz ve çeşitli olan büfe bizi fazlasıyla memnun etti.

Söylediklerine göre İber Hotel'in olduğu sahil şeridinde deniz sakin ve dalgasızmış, her taraf böyle değilmiş. Bu da yine çocuklu aileler için önemli bir konu. Öykü zaten denize girme konusunda istekli değil, dalga olunca iyice korkuyor, o yüzden dalgasız olması bizim için önemliydi. Ayrıca otelden her gün belli saatlerde bir sürat teknesi sizi alıp hemen yakında dalış yapacağınız resiflere götürüyor, belli bir süre sonra yine aynı tekneyle otele dönüyorsunuz. Burada otelin görevli personeli tüm gün gelen otel misafirlerini ve çevrede başka otellerden gelip dalış yapanları kontrol altında tutuyor. İşte resiflerin olduğu yer:

Bu resiflerin olduğu alan İber Hotel kontrolünde. Bu gerçekten güzel bir fırsat bu sayede rengarenk balıkların, mercanların olduğu alana zahmetsizce otelin teknesiyle ulaşıyor, sonra da aynı şekilde geri dönüyorsunuz. Su altı güzelliklerini görebilmek için ücretli teknelere binmenize, ekstra turlara katılmanıza gerek kalmıyor. Ve o güzelliklerin sadece bir kısmı...

İber Hotel' i buradan inceleyebilirsiniz. Sevgilerimle...

Kıbrıs da en etkilendiğim yer Barbarlık Müzesi oldu. Gezerken gözlerimde yaşlar ve boğazımda bir yumruyla zor bela bitirdim, hatta Öykü "anne nooldu" dedi durdu. Hikayesi ise çok acıklı... Kıbrıs da 1963 yılında savaş zamanı Binbaşı Nihat İlhan' ın evi rum çeteciler tarafından basılır. Anne üç çocuğunu küvete saklar ancak korkunç infazdan kurtulamazlar... tüm aile evi basan çete tarafından kurşuna dizilerek öldürülür... küvetin içinde birbirinin üstüne yıkılmış üç minik beden, kurumuş kan izleri ve onlarca kurşunun delik deşik ettiği duvarlar insanın kanını donduruyor...miniklerin kirlenmiş ve kanlanmış kıyafetleri, bornoz ve ayakkabılar ise camekan içinde sergileniyor...Buradan kelimenin tam anlamıyla perişan olmuş vaziyette çıktık...

Olayın gerçekleştiği banyo, ve evin her tarafındaki kurşun izleri ve delikler olduğu gibi muhafaza edilmiş. Fotoğrafda kare içinde görülenler kurşun delikleri.

Ve insanı perişan eden kahreden o son fotoğraf...

Burası Kıbrıs ın en büyük ticaret merkeziymiş zamanında. Osmanlı dan bu zamana gelebilen Büyük Han İngiliz sömürge idaresi tarafından hapishane olarak kullanılmış bir zamanlar. Sonrasında fakir halka kiraya verilen evlerden ibaret küçük bir mahalle haline gelmiş. En nihayetinde restore edilerek bugünkü halini almış. Şimdi Kıbrıs' a özgü el sanatları satılan minik dükkanları içinde barındırıyor. Çok farklı bir havası var.

Kıbrıs adasını ikiye bölen 180 km uzunluğundaki yeşil hat üstündeki gümrük kapılarından biri Lokmacı Kapısı. Burası 1963 Kıbrıs olaylarından sonra 45 yıl kapalı kalmış ve bu süre sonunda yaya geçişine tekrar açılmış. Ancak Türkler diğer tarafa geçemiyor. Schengen vizeniz olsa bile Kıbrıs'ı tanımadıkları için diğer tarafa geçiş yapılamıyor.

Karpaz yarımadası Kıbrıs'ın kuzeydoğusunda yer alıyor, İskele şehrinden başlayıp en uçta Zafer burnunda bitiyor ve buranın denizi muhteşem, mutlaka görülmeli.

Karpaz' a giderken sahil yolunu takip ederseniz yolculuk hiç bitmesin isteyeceksiniz çünkü manzara muhteşem. Bir tarafınızda uçsuz bucaksız deniz, diğer tarafta ormanların, zeytinliklerin olduğu bu yolda trafik filan da yok. En sevdiğim yollardan biri oldu burası. Ayrıca Karpaz eşekleri çok meşhur.

Hatta yolda giderken aracın yanına gelip kafalarını içeri uzatan eşeklere rastlayacaksınız, sakin olun bir parça yiyecek verin, garipleri sevindirin :) Ben bir eşeğin arabadan uzatılan şeyi köpek misali uzanıp yemesine çok şaşırdım :)

Bu plaj Kıbrıs' ın en uzun doğal plajı. İnanışa göre Afrodit buradaki dalgalardan doğmuş. Kumu ve denizin rengi şahane. Muazzam bir manzara var, denizi fotoğraflamaya doyamıyorsunuz.

Bozulmamış, doğallığını kaybetmemiş, bakirliğini koruyan bu şahane plaj aynı zamanda caretta carettaların da üreme yeri.

Kıbrıs yemek bakımından hemen her çeşidi bulabileceğiniz bir yer. İtalyan, uzakdoğu, deniz ürünleri, burger, Türk mutfağı ne ararsanız var. Biz sabah ve akşam otelde yediğimiz için öğlenleri dışarda yemek yedik. Oralara kadar gidip meşhur şeftali kebabı yemeden döndük. Ancak ikimizde önceden yediğimiz ancak çok da hastası olmadığımız bu yemek için çok da hayıflanmadık. Girne de en sevdiğimiz yerlerden biri Salty's oldu. İngiliz markası olan Salty's de fish and cips gerçekten çok çok başarılıydı. Balık da patates de tazeydi, donuk değildi. Porsiyon inanılmaz büyüktü, her ikisi de çıtır çıtır sıcacık servis ediliyordu, üçümüz de bu menüye bayıldık.

Yıllar önce annemlerle Pamukkale'ye ilk gidişimizde bembeyaz travertenleri görünce çok şaşırmıştım. Öyle beyaz öyle güzel görünüyorlardı ki gözlerimiz kamaşmıştı. Travertenlerin üstündeki gölcükler turkuaz rengindeydi, ve bazı yerlerde şelale gibi sular çağlıyor, aşağı doğru dökülüyordu. Çocukluğun verdiği saflıkla hayallere dalmış gitmiştim travertenlerde çıplak ayakla gezerken. Yine o beyaz hayallere dalmak ve bu sefer Öykütoş'u travertenlerde gezdirmek için tuttuk Pamukkale yolunu...

Yıllar sonra tekrar geldiğim Pamukkale'yi bıraktığım gibi bulamayınca biraz üzüldüm. Etrafı çok güzel düzenlemişler, yeşillikler, yürüyüş yolları yapmışlar, palmiyeler dikmişlerdi. Ancak travertenler eskisi kadar beyaz değildi, gölcükler ve sular daha az gibiydi. Ya iyi koruyamamıştık ya da zamanla bu hale gelmişti bilemiyorum. Oysa ki dünyada eşi benzeri olmayan bu doğa harikasına gözümüz gibi bakmamız gerekiyordu. Unesco nun Dünya miras listesinde olan bu doğa mucizesi sadece ülkemizin değil tüm dünya milletlerinin ortak emaneti, çok iyi korunması gerekiyor. Yurt dışında bir yere gittiğinizde aynı yerde otuz yıl önce çekilen fotoğrafta da mekanın aynı bugün gibi olduğunu görüyorsunuz. Tarihi eserlere gözü gibi bakıyorlar, tek çivi çakılmıyor, doğal ve kültürel miraslarına inanılmaz sahip çıkıyorlar. Burası belki yıllar içinde doğal yoldan değişime uğradı bilemiyorum ancak elimizdeki güzelliklere gerektiği kadar sahip çıktığımız konusunda emin değilim. İnşallah bundan sonra farklı olur, ne diyeyim...

Biz gittiğimizde çok kalabalıktı. bir sürü tur otobüsü vardı turistler bu şahane doğal güzelliği görmek için kim bilir nerelerden gelmişti. Bir yandan bunları düşünürken bir yandan da bir selfie çekebilmek için ayakkabısıyla yasak kısımlara giren vatandaşları gördük. Acaip sinirlendik. Bu nasıl bir cahillik diye düşündük düşündük ama anlayamadık. 

Pamukkale, travertenlerin göz alıcı güzelliği yanında Hierapolis antik kenti de kapsıyor. Buradaki tarihi kalıntılar çok etkileyici. Ancak Öykü'nün sulardan çıkmak istemeyip ağlamaya başlamasıyla foto çekimleri sekteye uğradı. Oraları çekemedim. Fotoda görüldüğü üzre biz mutlu mesut poz verirken o sulara giricem diye yırtınıyor :) yazık yaa :)

Facebook Sayfam: Ebrushka Blog