Aylardır dikiş adına bir şey yapamıyorum. Kumaşlar bekliyor beni. İnşallah doğumdan sonra biraz kendime gelince hobilerime geri dönebilirim. Bu arada sağolsun Baykumaş unutmuyor bizi. Bunlar en son istediklerim.

Yılın ilk karı habersiz sessiz sedasız yağmış gece. Oysa dün akşam hava durumu kar filan dememişti. Sabah bir baktık ki her yer bembeyaz :) Tabi şimdi erimeye başladı, ama işe gelirken etraf böyleydi ve arabanın üstü 4-5 cm kardı. Bir iki fotoğraf çektik hemen. Aslında kışı ve soğuk havaları sevmiyorum ama her yıl ilk defa yağan karı görünce de çocuk gibi seviniyorum :)

Pembe eskimo paltom Sheinside, geçen mart ayında gelmişti ve bir kere giymiştim.
Linki burada. Karı görünce hemen giyeyim dedim. Bu sene pembelere doyamıyorum neden acaba :))) 

10 lu haftalar bitti, 20 ler geçti, şaka maka geldik 36. haftaya. Allah yardımcım olur da bundan sonrasını da düzgünce atlatırım inşallah. Bu haftanın göbeğini takdim ederken neler yaptık ondan da bahsedeyim. Nihayet hastane bavulumu hazırladım. Bir iki ufak şey var onları da koyar koymaz kapatıp doğruca arabanın bagajına atacağım ki hem aklımdan çıksın hem gözümün önünden kalksın. Onun dışında doktor ziyaretleri haftada bire çıktı. Son gidişimde NST denen alete bağlandım. Bu alet bebeğin kalp atışlarını kontrol ederken, kalp atışlarının bebek hareketleri ile uyumuna bakıyor. Aynı zamanda annede gizli sancı var mı yok mu onu kontrol ediyor. Şu an için bende erken doğum görünmüyormuş %96 ihtimalle. Ama "%4 ihtimalle burdan çıkarsın asansörde suyun gelir doğum başlar o da bir ihtimal" dedi doktorum :) Yani anladığım kadarıyla her an her şey olabilir, hazır olmak lazım. Ben hazırım, yani gibiyim. Gerçi bu kocaman göbekle yaşamaya alıştım, bebek içimde ve her şey kontrol altında.Sonra nasıl olur işte orası muamma. Devamlı kitap okuyorum bebek bakımı hakkında. Ne kadar okursam o kadar rahatlıyorum. İçimde huzursuzluk yok. İşte son düzlükte ben, Sheinside uzun hırkam  linki burada. Bu ara tam benlik şeyler var Sheinside dan başka siteye bakmaz oldum:

İşte böyle tatlı bir yorgunlukla ancak kesinlikle çok mutlu biten bir gün oldu. Tamamı hand made bir baby shower organizasyonu böyle geçti. Yemekler hariç her şeye elim değdi ve tüm bu çaba tam istediğim gibi bir sonuç verdi. Bebek bekleyenlere tavsiyem eğer ki baby shower fikrine uzak değilseniz mutlaka yapın. Hem eğlenceli oluyor, hem en sevdiklerinizi doğum öncesi bir arada görüp moral ve güç topluyorsunuz. Ben yapmasam içimde kalacaktı, şükür hallettik. Şimdi sıra hastane çantasının son eksiklerinin toparlanıp arabaya yerleşmesi. Sonrası heyecanlı bekleyiş :) Bu arada fotoğraf çerçevesini nasıl yaptık, başka bir postta onu da anlatayım belki benim gibi kendi yapmak isteyenlere fikir verir. Herkese güzel ve huzurlu günler diliyorum, mutlu günlerimiz bol olsun inşallah :)

Şaka maka derken 8,5 aylık olduk. Bu sebeple son günlerde artık çabuk yorulmaya başladım. Karnım büyüdükçe hareket etmek, ayağa kalkmak ve yatakta bir taraftan öbür tarafa dönmek epey bir zorlaşmaya başladı. Bazen geceleri uykumda sırt üstü poziyona geçiyorum ve inanılmaz bir ağırlıkla uyanıyorum. Bebek karnımın bir tarafına yığılıyor ve patlayacak gibi geriliyor. Çatlak korkusundan yağlanmaya devam ediyorum, sanki top modelim mazallah çatlasam ne olacaksa :) Mide yanmalarında bir değişiklik yok aynen devam. Kimi gün cayır cayır yanarken bazı günleri Rennie içmeden bile geçirebiliyorum. Yani sonuç itibariyle her şeye şükür, inşallah bu şekilde gününde sağlıkla tamamlarız hamileliği.

Hal böyleyken daha da ağırlaşmadan baby shower ımızı yapalım, ondan da geri kalmayalım dedik :) Haftalar öncesinden internetten malzemelerin bir kısmını almıştım. Evde dört bir taraf pembeli puantiyeli bilumum malzeme ile doldu. Önce ufak çaplı başlayan iş an be an büyüdü. Üstüne bir de benim detaycılığım gelince alınacaklar ve yapılacaklar listesi uzadı gitti. Ki bu da evde yapılacak tahminen 20 kişinin geleceği bir organizasyon, daha büyüğüne kalkışsam ne olacaktı kim bilir? Serhan yorulurum diye korktu önce ve angarya çıkardın kendine dedi, ama sanırım benim hevesimi ve gayretimi kırmamak için başladı benimle beraber çalışmaya. Bir gün pelür kağıt arıyoruz kırtasiye kırtasiye, ertesi gün pembe marshmellow :) Benim bulamadığımı o görüyor hemen sağolsun...Bebek şekerimi de kendim yapacağım diye tutturdum başından beri, kutuları hazır içi dolacak filan, yani niye bilmem hep kendim yapmak istiyorum, hem hoşuma gidiyor hem de yoruluyorum. İşte böyle kendi kendime cebelleşirken baby shower ikramları konusunda yardım almadan yapmamın imkansız olacağını anladım. Onun için annem, kardeşim, arkadaşım ufak tefek ne yardım alabilirsem almaya çalışıyorum. Aksi halde her şeyi dışardan hazır almam gerekecek ki onu da ben istemem. Şansıma herkesin bir hengamesi var bu ara annemler tadilata girdi bir ay sürdü iptal oldular, kardeşim taşındı filan, hepsi benim bu son haftaları buldu. Ama olsun zorlanmadan hallettim büyük kısmını bakalım, olduğu kadar, amaç hoş hatıralar kalsın, mükemmel olmasa da olur.

Bu hafta 34. haftadayım onunla ilgili ayrıca post yapacağım ve fotoğraf ekleyeceğim. Haşmetli göbeğimden mahrum kalmanızı istemem :) Doktor son kontrolde karnımın 38 haftalık gibi göründüğünü söyledi. İyi mi kötü mü bilemedim. Ama sonra tartıya çıkınca kesinlikle az yemem konusunda ultimatom verdi. İyi birşey değilmiş anladım. Serhana söylemiş, yemeyecekmişim :( Aksi gibi iştahım çok arttı, daha doğuma da var ama bu gidişe son vermem gerek. Bir daha ki kontrolde yine böyle olursa doktorun yüzüne bakamam vallahi. Bu kocaman karnımı her ne kadar sevsemde artık çok dikkat etmem gerektiği kesin. Hal böyleyken çatlaklar konusunu yazmamın  tam zamanı  geldi diye düşündüm. Şu ana kadar bende oluşmuş bir çatlak yok şükür. Okuduğum araştırdığım kadarıyla daha ziyade genetik bir durum doğum çatlakları. Yani annenizde varsa büyük ihtimal sizde de olacak demektir. Ne kadar korunursanız korunun olma ihtimali yüksek yani. Benim annem iki hamilelik geçirmiş ve epey de kilo almış ama öyle görünen bir çatlağı yok. Ben yine de genetiğe bel bağlamadım dördüncü aydan itibaren pehlivan gibi yağlanmaya başladım. Çatlak kremlerini de çok araştırdım ama cildimin kuru olmasından dolayı kremler yetersiz kalacakmış gibi düşündüm.

Banyodan sonra zaten Johnsons Baby kullanıyordum ona ilave olarak Clin Oil aldım ve her gün düzenli olarak karın, bel ve kalça bölgesine uyguluyorum. Şu ana kadar herhangi bir çatlak ve iz görünmüyor bakalım sonunda ne olacak. Aslında Bio Oil adlı bir ürün var çok yaygın kullanılıyor, onu almak için gittiğimde kalmamıştı ve aynı içerikte olduğu için Clin Oil almıştım. Sürdükten sonra çok güzel nemlendiriyor ve rahatlatıyor ama nihai sonucu hamileliliğin bitişinde göreceğiz. 

Hamilelik öncesinde saçlarım sarıydı ve rengini değiştirmeye fırsatım olmadı koyu rengi hiç de istemedim açıkçası. İlk üç ay boyamadım sonraki ilk kontrolde ben daha sormadan doktorum saçımı boyamak istiyorsam boyayabileceğimi söyledi. Bebeğe bir zararı yok, yeter ki kimyasal maddeleri soluma dedi. Bende sevinçten öldüm tabi :) Hemen kokusuz organik bir boya buldum ve sonrasında onunla dip boyamı yaptım. Burada Naturel Organic ile ilgili yazımı okuyabilirsiniz. Yalnız bir hatırlatma koyu renge boyayacaksanız ve çok beyazınız varsa kapatıcılığı çok iyi değil, bunu sonradan koyu rengini kullananlardan duyduk. Saç boyama işini böyle hallettik. Hamileliğimin başından itibaren fazla abartmadan doğal ürünler kullanmaya çalıştım. Duş jeli değil zeytinyağı sabunu kullandım, saçım için Lokman Hekimden bitkisel organik şampuan aldım onu kullandım. Alkolsüz deodorant kullanmaya başladım. Parfümleri daha çok elbiselerin üstüne sıkmaya çalışıyorum. Oje kırk yılda bir sürüyorum. Ama daha önceden kullandığım ürünlerden de devam ettiklerim var. Her şeyi kaldırıp atmadım. Benim doktora kalsa zaten hiç onu yapma bunu etme, şunu yeme demiyor. Usulüne uygun pişirip uygun miktarda tükettikten sonra sorun yok. Kilo almayayım yeter ona göre :) Ama onu da yapamadım üzgünüm, kendi adıma yani...

İşte benim uyguladıklarım ve kullandıklarım böyle. Fikir olması için yazdım mutlaka birilerinin işine yarar. 

Şimdilik hoşçakalın :)

Haftaya güzel bir tarifle başlamak istedim. Bu hafta sonu pek verimli geçmedi, hiçbir şey anlamadan vakit öldürdüm gibi birşey oldu. Annemle vakit geçirdik pazar günü o güzeldi. Onun dışında tek işe yarar aktivitem bebek şekerlerinin kutularını hazırlamak oldu. Onda da parmağıma silikon damladı ve su topladı. Tv izlemekten sıkılıp karnım acıkmaya başlayınca kendime sevdiğim birşey pişireyim dedim aklıma ilk bu yemek geldi. Uzak doğu mutfağı sevenler aşinadır. Hem pratik hem lezzetli yumurtalı pilavımız işte böyle yapılıyor. 

Tavaya yine bir miktar yağ koyup yumurtayı kırıyoruz ve karıştırarak iyice pişiriyoruz. Bu arada minik parçalara ayırın yumurtayı pişirirken.

Yumurta pişince tavaya pilavı da alın ve iyice karıştırın. Hatta pirinçler biraz kızarsın (ben çok kızartmıyorum, yumuşak seviyorum) Sonra içine ince kıyılmış yeşil soğanı ekleyip bir iki daha çevirin ve servis tabağına alın. 

Yanına salatalık, domatesle servis edebilirsiniz. Kızarmış veya soya soslu tavukla çok güzel oluyor. Tek başına da tam bir lezzet bombası mutlaka deneyin.

Hava burada çok soğuk, umarım içimizi ısıtacak sıcacık, güzel gelişmelerle dolu bir hafta geçiririz. Hepinizi öpüyorum şimdilik hoşçakalınnnn ☺