Bazen insanın gidesi gelir ya, bizim hep bi gidesimiz var. Aslında belkide kalasımız yok Ankara da, kimbilir. Hafta sonu yine böyle gitme krizlerinden birine girdik, neresi diye de çok düşünmedik. Denizi özlemişiz galiba en yakın nerde kavuşuruz dedik, kara elmas memleketi Zonguldak yollarına düştük. Şansımızdan hava güneşli ve açıktı. Bu güzel kareleri yakalamamıza yardım etti güneş. Tam bu kayalıklarda dalgaların sesini dinledik.

Ayaklarımızı sokamadığımız denize fotoğraf aşkımız yüzünden ayakkabılarımızı soktuk :)

Ağaçlar tomurcuklanmaya başlamıştı oysa daha Şubat yeni geldi...

Fenere gittik, en tepede, yalnız başına durmuş, birilerinin gelip fotoğrafını çekmesini bekler gibiydi :)

Limanda dalga kıran dev taşlar vardı. Bazen dalgalar öyle büyüyordu ki bizim üstümüze kadar geliyorlardı nerdeyse. Fazla da güvenmemek lazım, malum Karadeniz...

Ve simitle martı besleme çalışmalarımız.

Hava her ne kadar güneşli de olsa üşüdük. Limonlu çay imdadımıza yetişti, martıları ve denizi çay eşliğinde seyrettik...

Bu taştan arabaları kim ne için yapmış bilmiyorum ama ben bayıldım. Taş devri arabasıyla bir dolu poz verdim.

E gitmişken deniz memleketine balık yemeyip ne yiyeceğiz? Burda hiç bulamadığım küçük mezgitlerden yedim ve de kalamar. Tabii ki çok tazeydi...

Böylece bir hafta sonu kaçamağının da sonuna geldik. Bize iyi geldi. Epeydir yorulmuştuk, bunalmıştık biraz açıldık. Şimdiden yaz tatilini iple çekiyorum. Allahım duy beni zamanı gelince deniz kenarında yaşamak istiyorum lütfennn...

Not: Romwe' den dantel elbise çekilişi için buraya tıklayabilirsiniz, son gün 11 Şubat, katılanlara bol şans, herkese güzel bir hafta diliyorum ☺